Zondag 3 mei

Het is zondag, dus tijd voor een update.


De rest van de week is soepel verlopen, ben best druk geweest.

Donderdag naar st. Clare's geweest. Dit was de laatste dag voor een van de keuken medewerkers waar ik veel tijd mee heb doorgebracht. Deze dag heb ik vooral met haar doorgebracht, aangezien ze zal verhuizen naar een plek een paar uur van hier. Om een nieuw leven op te bouwen. Verder niet veel bijzonders gedaan.

Eenmaal onderweg naar huis heb ik voor het eerst sinds ik hier ben iets roekeloos gedaan. Ik liep naar de hoofdweg toe, toen er een auto viirbij kwam rijden die vroeg of ik naar de stad moest. Mijn antwoord was ja waarop ze vroeg of ik een lift nodig had en ik instapte. Ik was zo in gedachten verzonken dat ik niet eens echt doorhad wat ik aan het doen was. Toen ik eenmaal in de rijdende auto zat vroeg ik me af wat ik mezelf nou weer opmde hals had gehaald. Even later kwam ik er gelukkig achter dat deze vrouw Lisan ook kende en kon ik al wat meer ontspannen. Toch was dit de eerste en de laatste keer.

Die ochtend had ik ook al een uitgebreide liefdes verklaring van iemand in de matatu gehad, waarvan ik al die tijd dacht dat hij gewoon vriendelijk tegen me was. Een dag vol verrassingen zullen we maar zeggen!

Vrijdag ben ik naar megacity geweest om slippers aan te schaffen die mama had gezien voor ze terug naar huis vertrok, helaas was het toen gesloten dus heb ik mijn belofte na gekomen door ze te gaan halen(stiekem ook een beetje voor mezelf). Eenmaal thuis was het alweer 4 uur dus heb ik niet heel veel meer gedaan.

Eenmaal aangekomen zaterdag bij St.Clare's begon de productieve dag. Lisan en Nel (zijn nu hier voor Amara Foundation) hadden ongelofelijk veel loom bandjes mee genomen in zwart en wit. Daar mocht ik dus mee aan de slag. Maar hoe zat dat ook alweer? Na een halfuurtje had ik het weer in de gaten en heb ik wat voorbeeldjes gemaakt. Toen kwam het punt waarop ik een schema moest gaan maken, aangezien je natuurlijk niet alle kinderen tegelijk kunt doen, dat vraagt om chaos. Aangezien er drie kinderen waren die morgen zullen terugkeren naar school (vakantie is over) mochten die als eerste eraan geloven. Om voor mezelf overzicht te houden en aan de kinderen te laten zien dat iedereen aan de beurt komt was het wel zo makkelijk om een schema te maken. Dit was nog niet zo gemakkelijk als het lijkt.Hier heb ik dan ook veel tijd aan besteed. Wie bij wie, niet te drukke combinatie. logisch in leeftijd. School begint weer, dus kan maar een groepje per keer behalve in het weekend, dan twee.Je wil er natuurlijk wel de tijd voor nemen en aandacht aan elk individu kunnen besteden. Groepjes van drie en vier was hierbij de beste keuze.

Eenmaal hier mee klaar was het al lunchtijd geweest, dus ik besloot nog even snel wat bij de keuken voor de kinderen en medewerkers wat te pakken in plaats van bij de zusters. Rijst met greengrams was het deze keer. Ook waren ze bezig met het maken van een soort oliebollen, omdat de zusters bezoek verwachten later op de dag. Natuurlijk mocht ik die ook even proeven, lekker! Niet veel later kwam zuster Lucy me halen omdat het lunchtijd was (bijna een uur later dan normaal). Oeps, ik had al een beetje gegeten. Natuurlijk niet genoeg voor de begrippen hier dus ik mee naar het huis van de zusters om nog maar even wat te eten.

Hierna ben ik naar de eetzaal gegaan met de drie kinderen die morgen naar school terug zullen keren. Veel gelach en uitleg later hadden ze het in de gaten. En lol dat ze erin hadden! Het plan was om deze drie een bakje mee te geven met stiekjes, sluithaakjes en het haakje dat nodig is om de stiekjes op je hand te verplaatsen. Terwijl ik bezig was dit klaar te maken kwam zuster Lucy aanlopen dat ik Snel mijn spullen moest pakken, zodat ik met de auto mee kon naar de stad met een zuster die op bezoek was geweest. Halsoverkop mijn spullen in mijn tas gedaan en meegegaan. maar ik had de pakketjes nog niet klaar en morgen zouden ze vroeg vertrekken dus ik zou dan te laat zijn om ze nog mee te kunnen geven. De enige optie was dus om die vandaag af te gaan leveren.

In de avond naar de rooftop om wat te drinken, wifi werkte toen al niet hier. Voel ik plots een hand op mijn schouder van iemand die mijn naam zegt. Eenmaal zijn gezicht in me opgenomen heb ik geen flauw idee wie het is! Wanneer hij begint over het bezoek van Lisan en Nel vermoed ik dat het Francis is. Iemand waarmee ik wat contact heb gehad voor een eventuele afspraak om zijn werkplek te bekijken en die ook contact heeft met Amara Foundation. Stiekem vroeg ik me toch wel af hoe hij hier terecht kwam en van de achterkant kon zien dat ik het was.
Vol enthausiasme begin ik vervolgens te vragen over zijn hoogzwangere vrouw waarop hij me bedenkelijk aankijkt. Toch maar even zijn naam nagevraagd, bleek het de melkboer te zijn die melk levert voor St.Clare's. Oeps! Toen vroeg ik me al helemaal af hoe hij wist hoe ik eruit zag en wat hij hier dan kwam doen.
Na even met hem gepraat te hebben, begon hij over het feit of ik getrouwd was en dat hij zoekende was. Ik hard lachen, veel gesprekken hebben een wending als deze.
Na hem gemeld te hebben dat wij in Nederland meestal niet op ons 18e al trouwen en al helemaal niet met iemand van 35 vertelde ik hem vol enthausiasme dat ik wel een vriend heb waar het erg serieus mee is. Haha! Die werkt altijd. Vriendelijk vervolgde hij het gesprek en na een tijdje besloot ik dat het mooi was geweest en tijd om naar bed te gaan.

In de taxi vertelde de zuster me dat zuster Dorethy was verkozen tot de grote baas van de community. Wow! Dat betekent dus dat ze zal vertrekken naar het hoofdkwartier. Zuster Dorethy ken ik als de 'baas of eindverantwoordelijke' bij St. Clare's. De baas over de gehele community is toch wel even wat anders!

Uiteindelijk was het maar goed dat ik met de auto mee was gegaan. Nog niet in de stad aangekomen begon het goed te regenen. Als ik dus van St Clare's naar beneden had gelopen was ik doorweekt thuis aangekomen.

Vandaag dus vroeg opgestaan, omdat er meer op de planning stond. Eerst naar de bank gegaan om te pinnen, omdat ik weinig tijd had voor het eerst een motor gepakt naar St. Clare's. Niet over nagedacht dat het zondag was, en ik een markt door moest waar het altijd chaos is op zondag! Dat was dus langs de busjes af zo dicht dat je armen de busjes raakte. Toch spannend die momenten. Snel de pakketjes afgegeven, met een gele stift erbij zodat ze de witte stiekjes konden kleuren, omdat ze vroegen of ik geen gekleurde stiekjes had. Terug naar huis, kamer opruimen, wasje ophangen, toen belde Lisan dat ze met Nel beneden stond, lunchtijd! Sleutel ingeleverd zodat ik vanavond weer een schoon bed had en met zijn drietjes aangelopen naar Funky Chicken (restaurantje met een Nederlandse eigenaar). Heerlijk gegeten en veel gekletst. Gezellige en geslaagde middag dus!

Eenmaal thuis kwam ik erachter dat het licht in mijn kamer (weer) niet werkt en de wifi boven op de rooftop het niet doet. Zo dus even beneden in het restaurant deze online gaan zetten en dan optijd naar bed. Het is zondag, dat betekent dat er in het hotel eigenlijk niks te beleven valt en er dus geen mensen beschikbaar zijn voor tijdverdrijf.

Voor komende week staat er ook weer vanalles op de planning.
Morgen naar St.Clare's, twee groepjes leren loombandjes te maken, dat zal wel het grootste deel van de dag in beslag nemen.

Als het doorgaat dinsdag met de social worker, Lisan en Nel naar een huisbezoek.

Woensdag begint de school weer, dan heb ik ook een groepje staan en zal er genoeg werk zijn i.v.m al de kinderen die teruggekeerd zijn naar St.clare's.

Donderdag misschien inruilen als vrije dag ipv dinsdag en dan zaterdag weer twee groepjes.

Misschien deze week nog een school bezoeken waar Amara Foundation kinderen financieel ondersteunt.

Al met al, weer genoeg uitdaging deze week. Wat ervan uit is gekomen zal ik volgende week verslag doen.

Liefs,
Rachell