Congo 2015

Ik maak even gebruik van Rachell's reisdagboek om een verslag van de reis van mij, Harold, en Dick toe te voegen voor diegene die daar in geïnteresseerd zijn.

Wij zijn vertrokken vanaf Schiphol op donderdag 2 april met de nachtvlucht naar Entebbe in Oeganda aan het Victoriameer. Dat ligt aan de andere kant van het meer en is een kleine 350 km van Kisumu. Van daar uit zijn we vrijdagmiddag met een klein toestel van de MAF naar Bunia gevlogen. Vanmorgen zijn we weer terug gevlogen naar Entebbe waar ik momenteel in een hotel verblijf en morgenochtend mijn weg vervolg naar Johannesburg, Zuid Afrika. Dick vliegt vanavond terug naar Nederland.

Bij aankomst in Bunia werden we vrijdag hartelijk ontvangen door Zr. Marcella en Dhena Bassara. Dhena werkt voor Stichting de Zaaier uit het Westland en regelt de Visa en vluchten met MAF voor ons. Zr. Marcella is Regionaal overste van de Zusters van Ingelmunster en heeft ons onderdak geboden gedurende de week in Congo.

Ondanks dat het regenseizoen in volle gang is hebben we toch al onze projecten kunnen bezoeken. De kliniek in Bunia gaat nu afgebouwd worden waarbij we eerst willen dat de benedenverdieping zo snel mogelijk wordt afgewerkt waardoor er ook daadwerkelijk gestart kan worden met de hulp aan wees- en straatkinderen. Bunia is een snel groeiende stad met alle problemen van dien. De ruwe schatting is dat er minimaal 500 straatkinderen door de stad zwerven verstokt van welke hulp dan ook. Het in kaart brengen en benaderen van deze groep zal nog heel wat werk kosten voor Dr. Ugencan en zijn team. Daarnaast worden veel weeskinderen opgevangen door familie of bekenden maar medische hulp is dan vaak te duur als het kind ziek wordt. Ook hiervoor zal ondersteuning aangeboden worden.

In Badiya bij het gezondheidscentrum zijn nu 3 huisjes gerenoveerd en is het verzoek aan ons om nog 1 huisje te gaan doen en bedden en matrassen aan te schaffen zodat de mensen daar goed verpleegd kunnen worden. Het projectvoorstel zullen we thuis binnenkort gaan bespreken. De generator die o.a. het gezondheidscentrum voorziet van stroom voor een paar uurtjes per dag had het begeven. De lokale monteur was niet in staat om het te herstellen, een monteur vanuit Bunia hebben we ingeschakeld en inmiddels werkt het weer.

De reis naar Drodro en Fataki was mooi maar erg vermoeiend. Het is moeilijk voor te stellen hoe slecht de wegen daar zijn als je er niet zelf geweest bent. Zeker nu met veel regen zijn er stukken bij waar amper door te komen is en je moet hopen dat er geen auto of vrachtwagen pech krijgt. Na een rit van 60 kilometer in ruim 3 uur zijn we dan aangekomen in Drodro waar we 2 dagen overnachten. De weg die we de volgende dag hebben afgelegd naar Fataki was nog slechter en hebben daar uiteindelijk ruim 2,5 uur over 43 kilometer gedaan. De terugreis in het donker was een avontuur op zich. Gelukkig reizen we met een goede Toyota Landcruiser en dito chauffeur.

In Drodro hebben we het waterproject met de nieuwe pomp bekeken en besproken wat er nu nog moet gebeuren om het goed af te werken. De nieuwe tank van 24 m3 die we met de container vanuit Nederland hebben verscheept is direct met een vrachtwagen en een aantal andere spullen meegegaan. Bij het hospitaal zal deze tank worden geplaatst en naast het ziekenhuis zal ook o.a. de school en de lokale bevolking worden voorzien van het water uit de bron. Het pomphuis zal nog wat hersteld worden zodat het er weer voor jaren tegen kan. Het ziekenhuis hebben we ook nog kunnen verblijden met 2 rolstoelen die we vanuit Nederland met de container hadden meegestuurd. Dat geldt ook voor het ziekenhuis in Fataki. Enorm blij waren ze met de uitgebreide gereedschapskist en naaimachines die we via de Solidariteits-werkplaats hebben kunnen aanschaffen mede dankzij een gift van Uden Wereldwijd. De directrice van het ziekenhuis heeft ons gevraagd om een aantal medische apparaten en disposables. Naar de apparatuur zullen we gaan zoeken en een aantal disposables hebben we direct kunnen sturen vanuit een gift van MSN waar we voor de kliniek in Bunia medische apparatuur hebben besteld.

De tank voor Fataki vormt een onderdeel van een belangrijk project voor de watervoorziening voor o.a. het weeshuis en school. Voor het weeshuis waar momenteel 35 kleine kinderen verblijven is de nood hoog. Als er te weinig regenwater is moeten ze water gaan kopen. Daarnaast is het al lastig om dagelijks voldoende eten voor de kinderen te krijgen. Energie voor de verlichting hebben ze via een zonnepaneel maar helaas heeft de accu het begeven. Aangezien wij 2 accu's hadden meegestuurd met de container hebben we dat direct op kunnen lossen. We hebben ook 2 Waka-Waka lampjes, ledverlichting op zonne-energie, achtergelaten voor de verzorgers. Terug naar het water; er is ook in Fataki een bron die enkele honderden meters verwijderd is van het weeshuis. Behalve de betonnen tank is daar weinig van over. Het pomphuis is bijna volledig vernield in de oorlog die tot 2007 heeft geduurd. Daarna is de Monusco (VN vredesmacht) daar gekomen die het weeshuis en klooster in gebruik hebben genomen als kampement. 3 jaar geleden is de vredesmacht vertrokken uit Fataki en helaas hebben zij weinig gedaan om daar e.e.a. te herstellen. Ze hebben wel gebruik gemaakt van de bron maar met het vertrek ook weer alles meegenomen. Dit is een groot project voor ons maar erg nodig. Ook hier zal de lokale bevolking weer kunnen worden voorzien van schoon water.

Gisteren hebben we nog wat gelegenheidsbezoekjes gebracht, onder andere aan de Pater Ferdinand Mertens uit België die zich o.a. bezighoud met brillen. Voor hem hadden we 2 dozen vol met brillen in diversen sterktes bij. Daarnaast zijn we nog gaan kijken bij het Greenhouse van de Zaaier waar onze spullen opgeslagen liggen. Met het bezoekje aan de Bisschop van Bunia zat het er voor ons bijna op. De lokale vertegenwoordiger van Memisa België kwam nog op bezoek om ons te bedanken voor de geboden hulp en wil graag kijken wat we in de toekomst eventueel gezamenlijk kunnen oppakken.

Ik zal ongetwijfeld nog wel e.e.a. vergeten zijn maar we kunnen terugkijken op een geslaagde reis. De contacten zijn aangehaald en voor onze financiën kunnen we ter plaatse hulp blijven krijgen van Paco, econoom van de Witte Paters. Een goede en veilige manier voor ons. daarnaast zijn er 2 nieuwe contactpersonen, Aimee en florent die voor ons de projecten gaan begeleiden ter plaatse en de projectbewaking gaan doen. Ze spreken Engels dus voor ons wat makkelijker. We komen er wel uit in het Frans maar handig is anders......

Dick en ik zijn aangenaam verrast door de vooruitgang ten opzichte van 2 jaar geleden. Er ligt zelfs een paar honderd meter asfalt in Bunia en er wordt gesproken over een nieuwe geasfalteerde weg naar Oeganda. Dat zou de hulp en bereikbaarheid enorm vergroten. Ook de veiligheid is toegenomen en de mensen beginnen weer een beetje vertrouwen te krijgen. Het is te hopen dat dat het stand houdt zodat wij ons steentje bij kunnen blijven dragen, mede dankzij de steun vanuit onze achterban. Het werk van Stichting VentiVenti wordt enorm gewaardeerd en een woord van dank vanuit Congo voor alle donateurs en belangstellenden!!

Ik vervolg mijn weg morgen naar Zuid Afrika waar ik voor mijn werk een week zal verblijven. Daarna het weerzien met mijn kleine meisje waar ik enorm naar uitzie. Kortom, een mooi vooruitzicht en we zullen samen met Ilonka die 1,5 week in Kenia goed doorkomen.

Groetjes uit Oeganda, Bye, Harold