7 juni 2015

Het is alweer even geleden, vorige week zo druk geweest dat het er niet van kwam.

Vandaag ben ik voor het eerst mijn blog in mijn bed aan het typen, in plaats van op mijn vertrouwde plekje boven op de rooftop. Natuurlijk is dit niet zonder reden, ik ben ziek. Als ik iets niet verwacht zou hebben, is het wel dat je met dit weer ziek in bed kunt belanden. Maar goed, het blijkt dat het heel goed mogelijk is.

Afgelopen week is er daarom ook niet zoveel gebeurd,eind vorige week had ik een vrije dag op vrijdag als altijd om uit te rusten van de drukke dagen ervoor, zaterdag zou ik dan weer naar St Clare's gaan. Dit liep anders omdat ik toen al begon te kwakkelen, dus ervoor koos om het echt ziek worden voor te zijn. Het sloeg alleen niet echt door en werd ook niet beter, van thuis blijven werd ik ook weinig wijzer, dus ben woensdag en donderdag naar St Clare's gegaan. Voor het eerst eigelijk echt niets buitengewoons gebeurd interessant is om te lezen. Vrijdag weer een vrije dag, en die avond begon ik me pas slechter te voelen, waarop ik gisterenochtend gewoon zwaar belabberd wakker werd en helaas zit er geen verbetering in. Kwestie van afwachten en vervelen, aangezien hier geen tv, internet of tijdschriften zijn om je bezig te houden als je wakker bent. Lezen gaat ook vervelen.

Dat was deze week eigelijk al wel weer. Morgen over 4 weken ben ik alweer onderweg naar huis, raar om te beseffen dat alles waar je zolang naar toe leeft en werkt zo snel weer voor bij gaat.

Vorige week was echter een zeer productieve week, dat compenseert zichzelf dan wel weer een beetje met deze week.

Zondag uiteindelijk weinig meer geslapen omdat ik dus niks duidelijk had over de tijd dat we naar kericho zouden vertrekken, kreeg om 5 uur een sms dat ik om 6 uur klaar moest staan. Ik ben totaal geen ochtendmens dus het was een hele opgave, en het was koud!

Eric me opgehaald, wilden we de vrachtauto gaan halen, was er iets niet goed. Niet precies mee gekregen wat maar goed uiteindelijk duurde het anderhalf uur voordat we aan konden rijden. Ik natuurlijk weer onderweg constant half in slaap gevallen. Eenmaal aangekomen bleken er natuurlijk wat complicaties te zijn. Dus ondertussen kreeg ik een rondleiding, om me bezig te houden. Boxen uiteindelijk opgehaald, terug gereden naar Kisumu, bij St Clare meteen gecheckt of alles erin zat en niks ontbrak. Uiteindelijk liep ik om half 7 's avonds de duke weer in. Helemaal gesloopt natuurlijk.

Volgende dag spullen verder uit wezen zoeken, was nogal een tijds bezigheid maar leuk om mee bezig te zijn.

Volgende dag zouden we de spullen voor de therapie vast gaan weg brengen, maar we hadden niet zo goed gecommuniceerd dus zou er niemand aan wezig zijn. Beetje stom.. Dus de rest van die dag overige spullen opgeruimd en wat gepoetst.

Donderdags de spullen naar de therapie gaan brengen. Erg blij natuurlijk en heel enthausiast. Veel mensen maken licht werk dus we waren zo klaar. Op het moment waren er twee moeders dus die heb ik vast hun spullen mogen overhandigen. Daarna nog even naar Kibuye geweest en toen weer laat thuis, helemaal afgepeigerd. Hoe het verder verliep weten jullie in middels..

Ik ga zo naar boven om dit online te zetten en dan weer terug mijn bed in. Qua taal zal er weinig van kloppen, maar heb echt geen energie om me daar mee bezig te houden ha ha. Foto's zal ik later plaatsen.

Het was weer kort maar krachtig ;)

Liefs